China News Service, พนมเปญ, วันที่ 15 พฤษภาคม หัวข้อ: สำรวจชีวิตของชาวประมงใน "หมู่บ้านลอยน้ำ" บนแม่น้ำโตนเลสาบในกัมพูชา
ผู้เขียน Wang Fuyan และ Yang Qiang
เมื่อเวลาประมาณ 3 โมงเช้า แสงไฟของกรุงพนมเปญอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำโตนเลสาบสว่างไสว และแสงไฟบนเรือนแพใน "หมู่บ้านลอยน้ำ" วัย 10 ขวบ ซาลินาออกเดินทางกับปู่ย่าตายายเพื่อตกปลาในแม่น้ำอันกว้างใหญ่
แม่น้ำโตนเลสาบไหลผ่านกัมพูชาจากตะวันตกเฉียงเหนือไปตะวันออกเฉียงใต้ และบรรจบกับแม่น้ำโขงที่ไหลผ่านกัมพูชาในกรุงพนมเปญ เซลินาอาศัยอยู่บนเรือกับปู่ย่าตายายของเธอและใช้ชีวิตที่ไม่มั่นคงมาตั้งแต่เด็ก พวกเขาไม่มีบ้านอยู่บนฝั่ง
ในเวลานี้ ชาวเมืองต่างหลับใหล แต่นี่คือจุดเริ่มต้นของวันทำงานของชาวประมงท้องถิ่นที่อาศัยเรือเป็นบ้านตลอดทั้งปี เนื่องจากรายได้จากการตกปลามีจำกัด การตั้งถิ่นฐานบนบกและเป็นเจ้าของบ้านจึงดูเหมือนเป็นความฝันที่ไม่อาจบรรลุได้สำหรับพวกเขา
เซลิน่านอนครึ่งหลับและครึ่งตื่นโดยสวมเสื้อผ้าเต็มตัวบนแผ่นไม้ของเรือ ปู่ของฉันยืนอยู่ท้ายเรือกำลังโยกเรือ ส่วนยายของฉันนั่งอยู่ไม่ไกลนักเพื่อจัดอวน ในความมืดอันกว้างใหญ่ แสงไฟที่ส่องสว่างเหนือหัวปู่ของฉันทำให้เรือสว่างขึ้นในขณะที่เรือเคลื่อนตัวช้าๆ
เมื่อเซลินาอายุ 8 เดือน พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตอย่างน่าเสียดาย และเธออาศัยอยู่กับปู่ย่าตายายของเธอ ปู่ย่าตายายของฉันอาศัยอยู่บนเรือมานานกว่า 30 ปีและหาเลี้ยงชีพด้วยการตกปลา ซึ่งเป็นแหล่งรายได้เดียวของครอบครัวพวกเขา
พื้นที่บนเรือมีขนาดเล็กมากและข้าวของ อาหาร และชีวิตประจำวันทั้งหมดอยู่บนเรือ ห้องโดยสารเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆ และไม่สามารถยืดตัวตรงขณะเดินผ่านห้องโดยสารได้ ดังนั้นฉันจึงต้องนั่งและก้าวไปข้างหน้า มันเป็นเรือลำเล็กๆ และบางครอบครัวถึงกับมีคนอาศัยอยู่ถึง 6 คนด้วยซ้ำ
เมื่อเดินไปที่แม่น้ำเปิด ปู่ย่าตายายของเซลิน่าเก็บอวนที่วางไว้ก่อนหน้านี้อย่างเป็นระบบ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรมาก แต่พวกเขาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี คืนนั้นเซลิน่านอนไม่หลับอย่างสงบ บางครั้งเธอก็โยนและหันไปในที่นอนหลับของเธอ บางครั้งเธอก็นั่งเงียบ ๆ บนกระดานเรือเพื่อคิดอะไรบางอย่าง และบางครั้งเธอก็ต้องฟังคำสั่งของปู่ย่าตายายของเธอและนำกะละมังมาบรรทุกปลาให้พวกเขา
เมื่อเวลาตี 4 เซลิน่าอาจรู้สึกหิวจึงเปิดกระดานเรือเพื่อหาอาหาร มีหม้ออยู่ในช่องว่างใต้กระดาน ซึ่งไม่มีอะไรนอกจากข้าวขาว เธอคลุมเรือและถอนหายใจเบา ๆ
เมื่อท้องฟ้าสดใสขึ้น คนพายเรือที่ตกปลาในแม่น้ำก็หันหลังกลับกัน ภายใต้คำสั่งของปู่ของเธอ เซลิน่ายืนอยู่ที่ท้ายเรือและควบคุมพวงมาลัย ในขณะนี้ เธอสงบและมีความซับซ้อนเหมาะสมกับวัยของเธอ เมื่อกลับขึ้นฝั่ง คุณยายของเซลิน่าขายปลาที่เก็บเกี่ยวได้ตลอดทั้งคืนให้กับพ่อค้าปลาที่รอมานาน เธอขายปลาได้ในราคารวม 35,000 เรียล (ประมาณ 8.6 ดอลลาร์สหรัฐฯ) ซึ่งเป็นรายได้ของครอบครัวพวกเขาทั้งวัน .
เรืออยู่ใกล้กัน ก่อให้เกิด "หมู่บ้านลอยน้ำ" ที่ซึ่งเซลิน่าและปู่ย่าตายายของเธออยู่ ปัจจุบันมีผู้อยู่อาศัยมากกว่า 200 คนอาศัยอยู่ที่นี่ เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ผู้คนใน "หมู่บ้านลอยน้ำ" ก็ยุ่งวุ่นวาย และผ้าม่านบนเรือของ "ทุกครัวเรือน" ก็ถูกยกขึ้นด้วย ไม่ไกลจาก "บ้าน" ของเซลิน่า เด็กชายตัวเล็ก ๆ กำลังทำการบ้านอยู่บนเรือ
มีที่ดินราบเล็กน้อยริมฝั่งแม่น้ำกว้างประมาณ 2 เมตร เมื่อไม่มีอะไรทำ ชาวบ้านใน "หมู่บ้านลอยน้ำ" ก็ปูเสื่อบนพื้นแล้วนั่งคุยกัน
ปัจจุบัน Selina อยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนบนชายฝั่ง ด้วยระบบการศึกษาฟรีที่ดำเนินการโดยรัฐบาล เธอจึงไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียนและค่าธรรมเนียมระหว่างการศึกษา ก่อนไปโรงเรียน คุณยายของเธอมัดผมเปียและสวมชุดนักเรียน จากนั้นคุณปู่ก็พาเธอไปโรงเรียนด้วยมอเตอร์ไซค์
สองหรือสามปีที่แล้ว เพื่อปกป้องสภาพแวดล้อมทางนิเวศน์ของลุ่มแม่น้ำโตนเลสาบ เมืองพนมเปญจึงตัดสินใจควบคุม "หมู่บ้านลอยน้ำ" และสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมายริมแม่น้ำ ปู่ย่าตายายของเซลิน่าหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้เห็นหลานสาวอาศัยอยู่บนบก และออกจาก "เรือ" แห่งโชคชะตาที่พาผู้คนจาก "หมู่บ้านลอยน้ำ" ไปมาและหาปลาเพื่อหาเลี้ยงชีพ (สิ้นสุด)
[บรรณาธิการ: เฉา ซีเจี้ยน]สล็อต เครดิตฟรี 200 ไม่ต้องฝากก่อน ไม่ต้องแชร์ ยืนยันเบอร์โทรศัพท์