ตัวช่วยกรองไดอะตอม

รูปปั้นเป็นรูปเนเฟอร์ ขุนนางระดับสูงชาวอียิปต์ Abusir และภรรยาของเขา (ภาพจาก Martin Frouz และสถาบันอียิปต์วิทยาแห่งเช็ก มหาวิทยาลัยชาร์ลส์) Springer Nature/Photo จัดทำขึ้น

ในการศึกษานี้ ผู้เขียนคนแรกและผู้เขียนที่เกี่ยวข้องคือ Petra Brukner Havelková แห่งพิพิธภัณฑ์แห่งชาติเช็กและมหาวิทยาลัย Charles และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาช่วงเวลาตั้งแต่ 2700 ถึง 2180 ปีก่อนคริสตกาล ซากศพของผู้ใหญ่ 69 คน ผู้ชาย ซึ่งเป็นอาลักษณ์ 30 คนถูกฝังอยู่ในสุสานอาบูซีร์ในอียิปต์ พวกเขาพบว่าอาลักษณ์มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคข้อเสื่อมมากกว่าผู้ชายในอาชีพอื่น รอยโรคเหล่านี้เกิดขึ้นในข้อต่อที่เชื่อมระหว่างขากรรไกรกับกะโหลกศีรษะ กระดูกไหปลาร้าด้านขวา ส่วนบนของกระดูกต้นแขนด้านขวา (บริเวณที่เชื่อมกับไหล่) กระดูกฝ่ามือชิ้นแรกของนิ้วหัวแม่มือขวา ส่วนล่างของต้นขา (บริเวณที่ข้อต่อหัวเข่า ) และทั่วทั้งกระดูกสันหลัง โดยเฉพาะบริเวณด้านบน

ผู้เขียนยังพบว่าการเปลี่ยนแปลงโครงกระดูกในกระดูกต้นแขนและกระดูกสะโพกซ้าย ซึ่งอาจบ่งบอกถึงความเครียดทางร่างกายจากการใช้ซ้ำๆ เป็นเรื่องปกติในหมู่นักอาลักษณ์มากกว่าผู้ชายในอาชีพอื่นๆ ลักษณะโครงกระดูกอื่นๆ ที่เห็นได้ทั่วไปในอาลักษณ์ ได้แก่ การเยื้องที่หัวเข่าทั้งสองข้าง และพื้นผิวกระดูกแบนที่ส่วนล่างของข้อเท้าขวา

ผู้เขียนบทความเชื่อว่าโรคความเสื่อมของกระดูกสันหลังและไหล่ของอาลักษณ์อาจเกิดจากการนั่งขัดสมาธิเป็นเวลานาน โดยก้มศีรษะไปข้างหน้า กระดูกสันหลังงอ และ แขนไม่ได้รับการสนับสนุน อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงของหัวเข่า สะโพก และข้อเท้าบ่งชี้ว่าอาลักษณ์อาจชอบนั่งโดยให้ขาซ้ายคุกเข่าหรือขัดสมาธิ และขาขวางอโดยให้เข่าหงายขึ้น (ท่านั่งยองๆ หรือหมอบ) รูปปั้นอียิปต์โบราณและการประดับผนังสุสานแสดงถึงอิริยาบถทั้งสองนี้ รวมถึงท่ายืนของอาลักษณ์ขณะทำงาน

ผู้เขียนบทความสรุปว่าการเสื่อมของข้อต่อขากรรไกรล่างอาจเกิดจากการที่นักอาลักษณ์ชาวอียิปต์โบราณเคี้ยวปลายก้านเร่งเพื่อสร้างหัวที่มีลักษณะคล้ายแปรงสำหรับการเขียน และการเสื่อมของ นิ้วหัวแม่มืออาจเกิดจากการบีบปากกาซ้ำๆ ข้อค้นพบจากการศึกษาในปัจจุบันช่วยให้เข้าใจชีวิตของนักเขียนชาวอียิปต์โบราณได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น (สิ้นสุด)

[บรรณาธิการ: เฉา เหมียวซิน]

ลง ทะเบียน บัตร สวัสดิการ แห่ง รัฐ 2565 ผ่าน เว็บ